Het is gezellig druk op de camping wanneer we opstaan, we nuttigen ons ontbijt en ruimen ons gerief op. Hoe Herman het soms doet, geen idee maar aan spontaniteit geen gebrek. Een gast geeft ons een chocoladebroodje en half Frans stokbrood voor op de weg. Een grote merci!
We zetten onze koers verder richting de Zwarteberg met aanpalend het domein waar de Villa Marguerite Yourcenar te vinden is. Al enkele jaren geleden heb ik hier mijn eerste 'hike stappen' gezet. Wat vliegt de tijd!
Tegen 11 u duikt het imposante belfort van Bailleul op. Tijdens het afdalen van de Zwarteberg stijgt het kwik boven de 25 graden het is goed heet met die beton onder ons. We zoeken verkoeling langs de weg bij een prachtig huis. De bewoonster is thuis, we geraken aan de praat en krijgen vers en vooral fris water toegediend. Bij aankomst in het centrum gaat het wat verkeerd, de GR route volgt een oude kerkwegel maar daar is niet veel meer van te vinden, we vinden een enorme werf waar een hekken open staat waardoor we onze tocht kunnen verderzetten. We hebben al beslist dat we absoluut het belfort willen bezoeken. We hebben dubbel geluk want plechtige communicanten komen net naar buiten elk met een kaars in de hand. We aanschouwen het schouwspel en bezoeken het Belfort. De stad is gewoon prachtig, ik zou er ganse dag kunnen rondgewandeld hebben. Aan een oude kliniek die omgevormd is naar een bibliotheek nuttigen we onze lunch in het park en bekijken de route van vandaag wat verder in detail.
Bij het verlaten van de stad krijgen we opnieuw km's asfalt voorgeschoteld. We besluiten om de route wat aan te passen. Het loont ons niet echt de moeite om deze route te volgen. Het park 'domaine Conservatoire Botanique national de Bailleul' stelt ons wat teleur maar onze voeten zijn wel enorm blij dat we van die warme asfalt af zijn. Eenmaal boven gekomen op de heuvelrug zoeken we Frans/ Belgische grens op in de Verloren Hoek. Het benzinestation is de grens tussen de 2 landen, we nemen een pauze om de voeten goed te verzorgen en bevinden ons vanaf nu in België. Ik stel voor om café De Preekstoel op te zoeken, Herman heeft niet veel overtuiging nodig en niet veel later lest een verse pint onze dorst. Het mooie weer van vandaag zal zich morgen helaas niet verderzetten. De ene weerdienst zegt regen vanaf 5 u de andere de ganse dag en nog een andere pas vanaf 14 u. Laten we hopen op dat laatste en vandaag wat extra km's maken. De bedoeling was om vandaag te stoppen in Kemmel, maar eenmaal aangekomen in het dorp nemen we een pauze en kijken waar we kunnen slapen vanavond. Bij de afdaling van de Kemmelberg komen 'oude' herinneringen terug naar boven, we wandelen nu samen met de GR5A.
Tijdens het wandelen naar het dorpje Wulvergem beginnen de eerste druppels te vallen en zit de zol al redelijk laag... tijd om een slaapplek op te zoeken. Tot onze verbazing is het Café A La Basse Ville nog open. We vragen of het café nog open is en of we welkom zijn. De cafebaas zegt van ja en we nemen plaats. Het begint nu goed te regenen, via een rare manier mogen we onze pint snel uitdrinken en staan we terug in de regen. Camping Ypra is geen optie (+- 4,5 km extra wandelen) dan maar een slaapplek zoeken maar eerst schuilen voor de regen in een buskot. Slapen in een buskot zou ook de eerste keer zijn, want een tent opzetten in de regen heb ik al genoeg gedaan en plezant is anders...
En dan komt er een geschenk uit de hemel zijnde onze Pierre en zijn familie :-)
Pierre en zijn familie zijn huis aan het verbouwen en wij mogen slapen op echte matrassen in de ruwbouw. We krijgen een ganse maaltijd voorgeschoteld en gaan met een volle maag slapen. In de ochtend passeren de kinderen van Pierre ons 1 per 1, wat verbaasd kijken ze ons aan maar allemaal zijn ze vriendelijk en slaan een praatje.
'Un grand merci Pierre et votre famille, nous avons beaucoup apprécié votre hospitalité et votre gentillesse en général'
Van de regen die nacht hebben we niets gemerkt en goed gemutst (ondanks het rare café bezoek die avond) gaan we slapen, klaar voor de laatste dag morgen. Wat vliegt de tijd! :-(
Het stadje Bailleul heeft mij ook verrast. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de stad gelijkgemaakt met de grond en in de jaren 20 vorige eeuw terug opgebouwd. De opbouw zou geïnspireerd zijn op de stad Brugge, de architect zou verliefd geweest zijn op Brugge. Het sociale, zoals ik je ken werpt duidelijk vruchten af.