3de keer goede keer was het motto van de wandeling, de eerste maal gingen we overnachten in Ronse centrum en dan de zaterdag wandelen, gans dat weekend regen voorspeld, overnachting geannuleerd, op naar poging 2. De vrijdagochtend je Covid-19 spuit krijgen en de dag erna zo ziek als een hond in je bed blijven liggen.. op naar poging 3 :-)
Vorig weekend kon de wandeling doorgaan, we namen de zaterdagochtend vroeg de trein richting Ronse, in Oudenaarde moesten we een vervang bus nemen om tot in Ronse te geraken wegens werken aan de sporen. Eenmaal aangekomen in Ronse had ik een belbus geregeld om aan ons vertrekpunt te geraken (was anders 5 km extra) de belbus chauffeur is lieve dame van de regio Tielt, niet ver van mijn geboortedorp dus.. we geraken aan de praat en niet veel later kunnen we starten aan onze wandeling. De kids waren we op de hoogte dat we vandaag 'wat' verder gingen wandelen dan gewoonlijk.. Nathan zijn max ligt op 18-20 km en tot op heden is die van Noah ongekend.
Bijna direct na de drukke steenweg tussen Ronse en Elzele bevinden we ons in een bos, de dag begint alvast goed. We passeren de eerste GR-borden in het Frans, we zijn in Wallonië.. het eerste 'doel' is bereikt! We volgen kleine weggetjes naast een maisveld en komen letterlijk en figuurlijk niemand tegen, zalig! We genieten volop van de mooie vergezichten die de Henegouwse streek Pays des Collines te bieden heeft. We kunnen het alvast enorm smaken!
Na enkele heuvels te beklommen hebben is het tijd voor de eerste pauze, we gaan vandaag toch zo'n 280 hm bij elkaar gesprokkeld hebben dus voldoende rust is aanbevolen. We passeren aan het huis La maison des Chorchîles (El Bërjî) en bewonderen de vele kunstwerken die aanwezig zijn in de tuin. De kids gaan ook heel gretig op de foto met de kikker.
Opeens horen we schoten.. het jachtseizoen is toch nog niet begonnen? Een beetje verder zien we een groep jagers met hun 'prijs' in de hand.. ze hebben patrijzen geschoten op privégrond. We steken een drukke weg over waar een maximum snelheid volgens ons niet bestaat.. we delen het pad met VTT en paarden bordjes en beklimmen enkele heuvels(?) via Le Gauquier en Hameau des Papins bereiken we het bos 'Bois d'Hergies', de magen beginnen te knorren en het middaguur breekt aan, tijd om een mooi vergezicht plekje te zoeken waar we onze middagmaal kunnen nuttigen, boven op de heuvel komen we geen bankje tegen, maar wel enkele omgezaagde bomen.. perfect! Tijdens de pauze leren we ook nog enkele diertjes kennen die leven onder de boomschors, wat kan het leven zo simpel maar toch zo mooi zijn...
Na de middagpauze zetten we onze tocht verder, het valt direct op dat we meer betonwegen onder onze voeten geschoven krijgen.. boven ons beginnen de zwarte wolken te dreigen... dit zal zo de ganse namiddag blijven doorgaan met als gevolg dat we getraind zijn in het uit en aandoen van onze regenkledij ;-)
Mijn GPS data is niet accuraat, maar volgens mij voor het beklimmen van de Mont Mainvault spot ik enkele strobalen mooi op elkaar gestapeld met een mooi vergezicht op de achtergrond, het levert een mooie foto op en de kids hebben terug FF verstrooiing.. perfect toch. Een koppel dat in het huis naast het land woont spreekt ons aan en vraagt naar waar we op weg zijn, als we vertellen dat we naar Ath gaan, kijken ze eens goed naar de kids en komt er het volgende uit 'serieux? Magnifque!'. Na een toffe babbel zetten we onze tocht verder om niet veel verder de volgende toevallige ontmoeting van de dag tegen te komen, een wandelaar is professioneel foto's aan het nemen van paddenstoelen.. het is mooi om hem bezig te zien. Als ik even later om mij kijk, is de man spoorloos verdwenen, waarschijnlijk ergens in het bos een andere paddenstoel gespot. Op dat moment steken 2 GR-wandelaars voorbij we zwaaien elkaar vriendelijk goeie dag en hun zetten hun tocht verder.
In een ander bos zien we plots iets fels blinken tussen de bomen en het heeft een driehoek vorm, je zou direct denken aan UFO's of iets speciaals.. maar het is een huis gebouwd in de vorm van een driehoek met veel glaspartijen... dat zie je ook niet iedere dag!
Niet veel verder steken we hetzelfde koppel terug voorbij dat net hun middagmaal genuttigd heeft en aan het schuilen is voor de regen, de kids spotten meteen de struiken met wilde braambessen, perfect moment om wat te schuilen voor de regen en wij slaan een praatje met de mede GR wandelaars die ook onderweg zijn naar Ath.
We passeren een op zich mooie boerderij, maar de grafzerk voor de boerderij is veel imposanter. Geschiedenis over deze grafzerk heb ik niet kunnen vinden helaas.
We komen aan bij een T-kruispunt (Rue du mont - Chem. du Bas Mont) en het huis in de midden van de weg valt meteen op, op de gevel staat 1819...
We tikken richting de 20 km wanneer de benen van Nathan beginnen tegen te sputteren (puike prestatie alvast!).. Nathan mag enkele km uitrusten in de nek van papa en in stijl steken we de E429 (A8) over. Nathan heeft terug energie gevonden want voor Bouvignies is hij al terug zelf aan het stappen. Helaas passeren we geen speeltuintje of tof café voor een stop.. bij het verlaten van het dorp gaat het even mis, we nemen een verkeerde afslag en na enkele elektriciteit palen zien we geen enkele GR sticker meer.. we halen er even de GPS bij en inderdaad, we hebben een verkeerde afslag genomen. Eerst nemen we nog tijd voor een welverdiende pauze voor ons en de kids en ook de schapen in nabij gelegen weide zijn geïnteresseerd. Wat ook opvalt is een nogal speciaal gebouw (je zou denken aan een oud station), helaas is er geen informatie te vinden in de buurt over het gebouw.
Het eerste bord met 'Ath-Centre' duikt ook op, de eindmeet is in zicht voor vandaag.
We wandelen nu naast de spoorweg richting Ath centrum, We wandelen nu naast de Dender dewelke we over steken via een voetgangersbrug. Aan het ziekenhuis Epicura spot ik een speeltuin.. perfect moment om de kids te belonen! We eten onze laatste koek op voor de dag en zetten koers richting Ath station. Eenmaal aangekomen in het centrum valt een bepaalde drukte op.. zou er iets te doen zijn? Wat een geluk, het is kermis! We moeten er niet 2x over nadenken en besluiten om een latere trein te nemen richting huis. We hebben wat bekijks in volle wandeltenue, maar laten het niet aan ons hart komen en genieten van de kermis. Na een lokale delicatesse, kuch pitta (er was niet veel anders in de buurt) wandelen we de laatste kilometer richting het station van Ath de trein van 19u10 is perfect op tijd, op de trein geraken we aan de praat met de vriendelijke conductrice dewelke de kids 200% entertaint, even voelen ze zich conducteur.
Wegens andere plannen en tijdsgebrek nemen we een winterstop met ons GR129 avontuur. In de lente zetten we onze tocht verder met een bezoek aan Pairi Daiza.
Tijdens het winterseizoen zetten we onze GR512 tocht verder en starten we ook met een nieuwe GR, de GR130.
Momenten als vandaag blijven je altijd bij en vergeet je niet snel.. en dat is voor ons GR-wandelen.
コメント