GR128 - 21/07/2022 - Palingbeek - Tyne Cot - 19 km - 250hm

Stijgen: 117 m

Dalen: 133 m

Parkeren: 2 auto's (Palingbeek parking en Tyne cot parking)

Het is 21 juli en een dag verlof, we hadden deze dag al even ingepland om samen met mijn en pa en kids te gaan wandelen op de GR128. Waar ik de laatste keer gestopt ben met Herman spreken we opnieuw af. Het regent al de ganse ochtend en het is niet 100% zeker of we die dag wel zullen kunnen vertrekken. De vrouwen hebben hun fiets mee en wij kiezen voor de GR, van een perfecte combo gesproken. Tegen 10u stopt het quasi met regenen en kunnen we beginnen wandelen. We maken eerst nog wat foto's aan het grote oerei ‘Coming World’ en geven wat informatie aan de kids omtrent de oorlog.

De eerste paar kilometers gaan zeer vlot en wandelen we gezellig verder in het Palingbeek domein. Plots stel ik vast dat we de verkeerde GR aan het volgen zijn, namelijk de GR5A. Waar we gemist zijn kan ik niet direct ontdekken, maar we keren op onze stappen terug en zetten via de lange oprijlaan onze weg verder richting de Caterpillar en Hill60. Ik ben hier vroeger al eens gepasseerd maar het blijft toch iedere keer speciaal. Het bewandelen van de veldslag is iedere keer opnieuw en met het nodige respect.

Via een betonweg wandelen we door het Zwarte Leen richting de gasthuisbossen. Het wandelen gaat vlot en de sfeer zit goed. De regen is nu zo goed als over, maar door de bomen voelen we toch praktisch niets. Bij het verlaten van het bos zien we al iets bekends, de boomerang van Bellewaerde.

Na het verlaten van de bossen komen we al aan bij een volgende herdenkingsplaats, die van het Canadese leger 'Hill62', hier nuttigen we ook meteen onze lunch met zicht op Ieper. Na de lunch passeren we het museum 'Sanctuary Wood Museum' het bezoeken van het museum stond helaas niet op de planning, maar we passeren hier zeker nog eens in de toekomst. Via een veldweg tussen de Canadalaan en de Meenseweg komen we aan bij de kapel 't Hooge en nuttigen we ons een biertje, de kids kijken geïnteresseerd naar een documentaire over de oorlog aan het bijhorende museum.

Via de Bellewaerdestraat komen we aan bij een volgende herdenkingsplaats 'R.E Grave' een begraafplaats voor de Britse soldaten van de eerste wereldoorlog deze keer. De kinderen stellen wel wat vragen, maar zijn helaas nog wat te jong om alles goed te begrijpen.

Een overnachting bij het 't hof Bellewaerde kan ik trouwens sterk aanbevelen, mooie campingplaatsen en proper sanitair. Het wandelen aan de achterkant van het pretpark valt helaas wat tegen, het is een redelijk lang stuk betonweg en de kids geraken hun interesse wat kwijt. Gelukkig steken we een autostrade over, de kinderen leren opa het toetersymbool en al snel staat er terug een grote glimlach op hun gezicht door de voorbijrijdende auto's en trucks die toeteren. Aan een prachtig monument 'Black Watch Corner' houden we een pauze en staat er terug een stuk bos te wachten op ons, deze keer het Polygoonbos.

Er staan enkele bordjes richting een bunker, maar het moraal van de kids heeft een flinke deuk gekregen voor de asfalt onder hun voeten. Het bezoek aan een volgende begraafplaats die van Buttes New British Cemetery is speciaal en met het nodige respect voor de gestorven solaten, 80% van deze graven zijn van onbekende soldaten. Iets verder ligt het Polygon Wood Cemetery dat je moet dwarsen, wederom een speciaal moment.

Bij de parking aan het kerkhof staat een onbekende soldaat in cortenstaal. Iets verder is een speelbos aangelegd waar de kids zich even op kunnen amuseren.

In de Berten Pilsstraat merk ik een opmerkelijk straatbord op dat we niet kunnen negeren...

Daarna komen we aan in het prachtige domein waar zich ook het Memorial Museum Passchendaele bevindt. Dit museum hebben we al eens in het verleden bezocht, maar we komen hier zeker nog eens terug. Het bezoeken van het café dat erbij hoort is helaas niet mogelijk, door de vele monumenten die hun bezoekerstijd verdienen en het wat later vertrekken is het al aan de late kant worden. We bekijken nog enkele Passchendaele Memorial Gardens en verlaten op het gemak het domein en Passendaele centrum.

We volgen een oude spoorlijn, namelijk lijn 64 'The Road to Passchendaele', helaas is het vat er wat af bij de kinderen, de laatste 2 km gaat met wat gezeur maar terug hoedje af voor hun prestatie (5 en 7jaar). Nathan mag op mijn schouders en Noah kan zijn overtuiging vinden aan de hand van opa.

Het bezoeken van het Tyne Cot ligt niet op de GR128 route, je moet dus goed opletten dat je er niet zomaar aan passeert. Op de parking komt mijn ma net toe en kunnen vertrekken richting mijn auto waar Kylie ons op wacht. Het bezoek aan Tyne Cot staat zeker op de planning bij de volgende GR128 tocht tot aan Tielt.